Jer 37 | PesOV | STEP | و صدقیا ابنیوشیا پادشاهبهجای كُنیاهو ابنیهویاقیمكهنبوكدرصّر پادشاهبابلاو را بر زمینیهودا بهپادشاهینصبكردهبود، سلطنتنمود.

Jeremiah 37

1 و صدقیا ابنیوشیا پادشاهبهجای كُنیاهو ابنیهویاقیمكهنبوكدرصّر پادشاهبابلاو را بر زمینیهودا بهپادشاهینصبكردهبود، سلطنتنمود. 2 و او و بندگانشو اهلزمینبهكلامخداوند كهبهواسطهارمیا نبیگفتهبود گوشندادند.

3 و صدقیا پادشاه، یهُوكَلبنشَلَمْیا و صَفَنیا ابنمَعَسِیا كاهنرا نزد ارمیاینبیفرستاد كهبگویند: «نزد یهوهخدایما بهجهتما استغاثهنما.»

4 و ارمیا در میانقومآمد و شد مینمود زیرا كهاو را هنوز در زنداننینداختهبودند. 5 و لشكر فرعوناز مصر بیرونآمدند و چونكلدانیانیكهاورشلیمرا محاصرهكردهبودند، خبر ایشانرا شنیدند، از پیشاورشلیمرفتند.

6 آنگاهكلامخداوند بر ارمیا نبینازلشده، گفت: 7 «یهوهخدایاسرائیلچنینمیفرماید: بهپادشاهیهودا كهشما را نزد منفرستاد تا از منمسألتنمایید چنینبگویید: اینكلشكر فرعونكهبهجهتاعانتشما بیرونآمدهاند، بهولایتخود بهمصر مراجعتخواهند نمود. 8 و كلدانیانخواهند برگشتو با اینشهر جنگخواهند كرد و آنرا تسخیر نموده، بهآتشخواهند سوزانید.

9 و خداوند چنینمیگوید كهخویشتنرا فریبندهید و مگویید كهكلدانیاناز نزد ما البتهخواهند رفت، زیرا كهنخواهند رفت. 10 بلكهاگر تمامیلشكر كلدانیانیرا كهبا شما جنگمینمایند چنانشكستمیدادید كهاز ایشانغیر از مجروحشدگانكسینمیماند، باز هر كداماز ایشاناز خیمهخود برخاسته، اینشهر را بهآتشمیسوزانیدند.»

11 و بعد از آنكهلشكر كلدانیاناز ترسلشكر فرعوناز اورشلیمكوچكردهبودند، واقعشد 12 كهارمیا از اورشلیمبیرونمیرفتتا بهزمینبنیامینبرود و در آنجا از میانقومنصیبخود را بگیرد. 13 و چونبهدروازهبنیامینرسید، رئیسكشیكچیانمسمّیبهیرْئِیا ابنشَلَمْیا ابنحَنَنْیا در آنجا بود و او ارمیاینبیرا گرفته، گفت: «نزد كلدانیانمیروی؟» 14 ارمیا گفت: «دروغاست، نزد كلدانیاننمیروم.» لیكنیرْئِیا بهویگوشنداد و ارمیا را گرفتهاو را نزد سرورانآورد. 15 و سرورانبر ارمیا خشمنموده، او را زدند و او را در خانهیوناتانكاتببهزندانانداختند زیرا آنرا زندانساختهبودند.

16 و چونارمیا در سیاهچالبهیكیاز حجرهها داخلشدهبود و ارمیا روزهایبسیار در آنجا ماندهبود، 17 آنگاهصدقیا پادشاهفرستاده، او را آورد و پادشاهدر خانهخود خفیةً از او سؤالنموده، گفتكه«آیا كلامیاز جانبخداوند هست؟» ارمیا گفت: «هستو گفتبهدستپادشاهبابلتسلیمخواهیشد.»

18 و ارمیا بهصدقیا پادشاهگفت: «و بهتو و بندگانتو اینقومچهگناهكردهامكهمرا بهزندانانداختهاید؟ 19 و انبیایشما كهبرایشما نبوّتكرده، گفتند كهپادشاهبابلبر شما و بر اینزمیننخواهد آمد كجا میباشند؟ 20 پسالا’نایآقایمپادشاهبشنو: تمنّا اینكهاستدعایمننزد تو پذیرفتهشود كهمرا بهخانهیوناتانكاتبپسنفرستیمبادا در آنجا بمیرم.»

21 پسصدقیا پادشاهامر فرمود كهارمیا را در صحنزندانبگذارند. و هر روز قرصنانیاز كوچهخبّازانبهاو دادند تا همهناناز شهر تمامشد. پسارمیا در صحنزندانماند.